خراسان/ در روزگاران قدیم مرد قلدر و پر قدرتی با گونی گندم به آسیاب رفت. در آن جا عده ای با گونی های گندم منتظر بودند تا نوبت شان بشود. مرد قلدر همه را کنار زد و به آسیابان گفت:«هر چه زودتر گندم مرا آسیاب کن، زود باش!» آسیابان که پیرمرد دنیا دیده ای بود، گفت:«مگر نمی بینی که این همه آدم منتظرند تا گندمشان را آرد کنم؟» مرد قلدر با صدای بلند گفت:«من نوبت سرم نمی شود. همین الان باید گندمم را آرد کنی! اجرت هم نمی دهم.» آسیابان که حوصله دردسر نداشت، گفت:«فکر نکن فقط تو زور داری، هر کسی شیوه ای برای زورآزمایی دارد. زور من هم وقت غربیل کردن معلوم می شود.» مرد قلدر نفهمید آسیابان چه می گوید، آسیابان هم وقتی گندم را آرد کرد، کمی از آن را به جای اجرتش برداشت و به جای آن سنگریزه توی گونی ریخت و گونی را به مرد داد. مرد قلدر، گونی آرد را به دوش گرفت و به خانه رفت. چند روز گذشت و زنش مثل همیشه سر گونی آرد رفت تا کمی خمیر درست کند، اما متوجه شد آرد باقی مانده، پر از سنگریزه است. شوهرش را از این ماجرا باخبر کرد. مرد نگاهی به سنگریزه ها کرد و یاد حرف پیرمرد آسیابان افتاد و فهمید چه بلایی سرش آمده است. از آن روز به بعد برای نصیحت آدم های زورگو، می گویند:«زور من وقت غربیل کردن معلوم می شود.»