نوشته های مشابه

*شما قضاوت و داوری محمدرضا باهنر و احمد توکلی را به عنوان دو چهره مهم اصولگرایان درخصوص سیاست‌های دولت ببینید. باهنر به ‌طور علنی می‌گوید: «من که چیزی به لحاظ سیاست اقتصادی و نظریه‌پردازی نمی‌بینم.» یعنی به لحاظ اقتصادی صحبت از دولت تهی می‌کند.*احمد توکلی هم همین دیدگاه‌ها را دارد و رویکردهای اقتصادی دولت سیزدهم را نقد می‌کند. البته این افراد ممکن است در برخی برهه‌ها سکوت هم کنند، اما این سکوت معنی دار است.*درخصوص رابطه میان ابراهیم رییسی و قالیباف هم یک چنین شکاف‌هایی پیداست. پیگیری برنامه‌های خبری نشانگر آن است که هر دو هم نقدهای جدی می‌کنند. در واقع روسای دو قوه مهم کشور تلاش می‌کنند در رفتارهای رادیکال از هم عقب نیفتند. در حالی که راهکار درست آن است که این دو چهره با هم هماهنگ می‌شدند و هر دو به رهبر انقلاب اقتدا می‌کردند.*با دمیدن هر خورشید سحرگاهی، رییس قوه مقننه ناگهان حرف‌های رادیکالی می‌زند که نوعا دعوت به رادیکالیسم است. به عنوان نمونه صحبت‌هایی که درباره برخی طیف‌های اصولگرا و بی‌عملی آنها زد، بسیار تند بودند. این نشانه‌ها نوعی تزاحم در منافع اصولگرایان است.*در کنار این موارد تحولاتی هم در حوزه‌های امنیتی، سیاسی و اطلاعاتی افتاده است که خبر از شکاف بزرگ می‌دهد. موضوعاتی که حتی من اگر آنها را بشکافم، شما امکان چاپ آنها را ندارید. اگر جناح راست با این حجم از قدرت، نتواند این شکاف‌ها را مدیریت کند، این تعارضات عمیق‌تر شده و به عرصه عمومی منتقل می‌شود.*در لایه‌های پنهان حرف این است که برخی اصولگرایان حاضر به کوتاه آمدن نیستند،اما اصولگرایان باید بدانند که صحنه منازعه دیگر میان تاج‌زاده و طرف‌های مقابل یا اصلاح‌طلبان و اصولگرایان نیست. رویارویی دیگری شکل گرفته است. یک زمانی در این کشور، رویارویی میان باحجاب‌ها و بی حجاب‌ها شکل گرفته بود. یعنی یک گروهی در کشور طرفدار حجاب بودند و طیف دیگر طرفدار بی‌حجابی. گروه‌های طرفدار حجاب قدرتمندتر بودند و توانستند طرفداران بی‌حجابی را کنار بزنند. اما امروز دعوا میان طرفداران بی‌حجابی با نظام سیاسی است. این بدترین اتفاق است. یعنی برخوردهای سلبی و خشن با مقولات فرهنگی باعث شده تا حتی برخی افراد با حجاب نیز دیگر طرفدار حجاب اجباری نباشند. این یک فاجعه است که در اثر راهبردهای اشتباه شکل گرفته است.