نوشته های مشابه

از اختراع صنعت چاپ تا ظهور رادیو و تلویزیون و سینما و پدیده اینترنت و تا به امروز و شبکه‌های اجتماعی، در هر مقطع که هر کدام از پدیده‌های یاد شده به عنوان رسانه، کاربردی عمومی یافته‌اند، همیشه این نگرانی از کم‌رنگ شدن و نابودی رسانه موجود به نفع رسانه نو ظهور وجود داشته و حتی عده‌ای ناقوس مرگ و پایان رسانه‌های قبلی را به صدا در آورده‌اند. اما آن پیش‌بینی و نظریه پردازی‌ها در اکثر مواقع درست نبوده و راه به خطا برده‌اند.به ابتدای سخن باز می‌گردیم، چند دهه پیش، رادیو، رسانه فراگیری برای کسب اطلاعات و خبر، گوش سپردن به موسیقی و سرگرمی بود. اخبار ساعت ۲ بعد از ظهر، برنامه موسیقی «گلها» ساعت ۱۵ و قصه شب ساعت ۲۲ رادیو، خاطره‌ای محو نشدنی از ذهن نسل متولدین دهه چهل به قبل است. اما بعد از آن با گسترش تلویزیون و اینترنت در سال‌های اخیر، گوش سپردن به رادیو به مواردی محدودی که امکان دسترسی به سایر ابزارهای ارتباطی وجود ندارد و یا مشکل می‌نماید، مانند هنگام رانندگی، محدود شده است و شاید چنین تصور می‌شود که زمان کنار گذاشتن رادیو فرا رسیده، اما در اوج همین نا امیدی و آماده شدن برای سوگواری در عزای یکی از قدیمی‌ترین رسانه‌های ارتباطی، به یک‌باره رسانه‌ای سر بر می‌آورد و به سرعت جای خودش را در میان مخاطبان غرق شده در سیلاب رسانه‌ها و اطلاعات باز می‌کند و سهم خود را از این بازار می‌گیرد، رسانه‌ای که پایه و اساس آن بر صدا بنا شده و اگر نیک بنگریم به تعبیری که در ابتدای سخن به آن اشاره شد، فرمتی تازه و به روز شده برخی از قابلیت‌های رادیو است، مانند سال‌های اولیه رادیو، در آن همه اتفاق‌ها در لحظه و زنده است و البته برآورده شدن یکی از خواسته‌های همیشگی برنامه‌های زنده رادیویی یعنی تعامل و مشارکت با مخاطب که به تمامی و کمال در شبکه اجتماعی کلاب هاوس انجام می‌شود.پس تا تمنای بشر برای دانستن و ارتباط وجود دارد، رسانه‌ها ماندنی‌اند و مرگ هیچ رسانه‌ای را نمی‌توان متصور بود. مدیوم‌های ارتباطی و رسانه‌ها با تمام اشکالی که تاکنون ظهور کرده‌اند و احتمالا در آینده خواهند آمد، مورد نیاز هستند و پا برجا خواهند بود، گیریم که در دوره‌های مختلف بنابه ضرورت و نیاز، شکل عوض کنند یا گستره استفاده از آن‌ها، کاهش یا افزایش یابند، اما همچون قانون بقای جرم و انرژی از بین نمی‌روند بلکه از شکلی به شکل دیگر درمی‌آیند.۵۷۵۷