نوشته های مشابه

متأسفانه رسانه‌های ما، به تریبون تنزل پیدا کردند. حاکمان چون به پیام مردم، که ازطریق رسانه به آنهامنتقل می‌شد،اهمیت ندادند، نتیجه شد این که مرجعیت رسانه‌ای را از دست دادیم و دور به دست کسانی افتاد که درسر هوای براندازی ما را دارند. رسانه‌هایی رواج یافتندکه پیچ و مهره‌اش با پول عربستان سعودی، فراهم شده است. معلوم است که عربستان سعودی با ایران چه نسبتی می‌تواند داشته باشد. از کشوری که در خوشبینانه‌ترین حالت رقیب سرسخت ماست مگر می‌توان توقع دوستی داشت. این را مردم ما هم به خوبی می‌دانند. به روشنی هم نسبت خود را با این رژیم، تعریف می‌کنند. اگر ما بتوانیم نسبت روشن شبکه‌های جریان ساز در قصه تبدیل اعتراض به اغتشاش را برای مردم روشن کنیم نیمی از راه را با موفقیت طی کرده ایم. بگوئیم "من و تو" از کدام آبشخور آب می‌خورد. بگوئیم "ایران‌اینترنشنال" اگر چه نام مقدس ایران را به گرو برداشته است اما دامن پروردِ عربستان سعودی است، قدم اول را محکم برداشته ایم. اگر بدانیم کلمات و تصاویری که از این بنگاه خبرپراکنی پخش می‌شود، بوی نفت و نفرت وهابیت می‌دهد، دیگر گوش و چشم خود را حرام شنیدن و دیدن هرزگفته‌ها و هرز نوشت‌ها نخواهیم کرد. دریغا که برخی نمی‌فهمند که رسانه باید با کارکرد حرفه‌ای خود در میدان باشد تا کسی به بنگاه‌های خبر پراکنی بیگانه به عنوان مرجع خبری نگاه نکند. کالای رسانه مثل هر کالای دیگر است، اگر داخلی پیدا نشود ناگزیر به سمت نوع خارجی آن خواهند رفت. اگر جنس داخلی خوب که در اینجا رسانه صادق و امین و حرفه‌ای است پیدا نشود، باز به سمت کالای خارجی خواهند رفت. اگر به این توجه کنیم و به توجیه پنهان کاری‌ها و رفتارهای ناصواب، و پوشیده نگهداشتن بی‌منطق ضعف‌ها نپردازیم، خواهیم توانست راه را بر بیگانه ببندیم. ما حتی به اعتراض خانوادگی به عنوان کالای داخلی نیاز داریم. اگر نتوانیم بستر امنی برای آن فراهم کنیم، دشمن اغتشاشات امنیت سوز را جای آن به مردم قالب خواهد کرد تا بر ما غالب شود. راه بستن دست دشمن، باز کردن دست رسانه‌های خودی است. به واقع با نهضت احیای رسانه و تبیین عملی فرهنگ اعتراض می‌توانیم، دشمن را ناکار و کشور را توانمند کنیم.