مهر/ انتشار تصاویری هولناک از جنگ ویتنام با پرده برداشتن از کشتار وحشیانه غیرنظامیان در این کشور برای میلیونها آمریکایی، بر این جنگ خونین نقطه پایان گذاشت.

تصاویری مشمئزکننده از جنگ آمریکا در ویتنام (در فاصله سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳ میلادی) که چهره های وحشتزده زنان و مردان و کودکان ویتنامی را دقایقی قبل از کشتار به دست نظامیان آمریکایی نشان می دهد، به همت «دن بروکس» و «باب هیلربی» در کتابی با عنوان «شاهدان گزارش می دهند» اواخر ماه میلادی جاری منتشر می شود.به گفته دن بروکس، جنگ ویتنام بالاترین شمار عکسهای جنگی را در تاریخ به خود اختصاص داده است و احتمالاً این ویژگی متمایز جنگ ویتنام برای همیشه خواهد بود. این عکاس ارتش آمریکا در جنگ ویتنام می گوید که «در ویتنام هیچ چیز از نگاه دوربین مخفی نماند. عکاسان نظامی و غیرنظامی، میلیونها عکس و چندین مایل فیلم گرفتند». بسیاری از این تصاویر در روزنامه نظامی «استارز اند استرایپس» یا روزنامه های محلی آمریکا منتشر شدند و پس از آن، دیگر دیده نشده اند!تصویر یک: لحظاتی پس از گرفتن عکس، این غیرنظامیان ویتنامی کشته شدند. به گفته نویسندگان کتاب «شاهدان گزارش می دهند»، این غیرنظامیان ویتنامی روز شانزدهم مارس ۱۹۶۸ توسط افسران تیپ یازدهم پیاده نظام سبک لشگر آمریکا در منطقه ای واقع در استان «کوآنگ اِنگای» ویتنام تیرباران شدند. «رونالد هابرل» این عکس را در حال پیاده شدن از یک بالگرد گرفته است. او که برای بررسی گزارشهایی در خصوص محل تجمع ویت کنگها به منطقه رفته بود، ناگهان با این صحنه مواجه شد. به محض درآوردن دوربین مارک نیکون خود، یکی از نظامیان آمریکایی با فریاد قصد داشت مانع عکسبرداری او شود، اما او این لحظه را ثبت کرد. خودش می گوید که «پس از گرفتن عکس در حالی که از محل دور می شدم، صدای چندین تیراندازی را شنیدم، بَم بَم، بَم و هنگامی که برگشتم، همه آن زنان و کودکان بر روی زمین افتاده بودند».تصویر دوم: هابرل این عکس را در زمان ترک روستا گرفت. وی بعدها گفت: «یک بچه کوچک بیرون آمد… گویی چهاردست و پا می آمد تا مادر خود را پیدا کند، اما تعدادی نظامی آمریکایی جان او را گرفتند». برآوردها از شمار کشته شدگان ویتنامی در مای لای از ۳۴۷ تا ۵۶۷ نفر متغیر بود. هنگامی که هابرل از بالگرد پیاده شد، با چشمان خود دید همرزمان او به روی گروهی از غیرنظامیان ویتنامی که در حال رفتن به یک روستای محلی بودند، آتش گشودند. هابرل در مصاحبه ای در دهه ۱۹۸۰ میلادی در خصوص این واقعه گفت: «من مردم ویتنامی را دیدم که وسایلشان را بر دوش انداخته و در مسیر همیشگی اشان به سمت بازار روز حرکت می کردند که ناگهان نظامیان آمریکایی به روی آنان آتش گشودند. هنگامی که بر سر جنازه های آنان رفتیم، دیدیم که تمام آنها غیرنظامی بودند. و من شروع کردم به عکسبرداری».تصویر سوم: در جریان یک عملیات جستجو و قرنطینه، اهالی روستای «آن لائو» بازداشت و بازجویی شدند. مرد جوان (در وسط تصویر) مظنون به عضویت در گروه ویت کنگ ها بود و از این رو، برای بازجویی بیشتر به پایگاه فرستاه شد. سرنوشت وی نامعلوم است. جنگ پدیده ای شوم بود. مردم به برگزاری راهپیمایی های ضد جنگ در دانشگاهها و همچنین اعتراضات در سرتاسر آمریکا دست زدند و اعتراضات گسترده به طور مرتب در این کشور برپا می شد. هنوز تأثیرات جنگ جهانی دوم و جنگ کره قابل لمس بود و هر سرباز کشته شده در جنگ فرآیند صلح را تقویت می کرد.تصویر چهارم: «تونی سویندل» عکاس جنگ آمریکایی: «در یک عملیات شناسایی، یک دختر نوجوان ویتنامی (در بالای عکس) از سوی یک بالگرد نظامی آمریکا هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. طبق دستورالعمل استاندارد عملیاتی، هر غیرنظامی که اقدام به دویدن کند، هدف گلوله قرار می گیرد و این تقریباً به یک سرگرمی تبدیل شد. به غیرنظامیان ویتنامی کشته شده همواره برچسب ویت کنگ زده می شد و کشته شدگان به نزدیکترین یگان نظامی آمریکایی نسبت داده می شدند».تصویر پنجم: یکی از شاهدان با یادآوری این صحنه می گوید: «نظامیان آمریکایی تلاش می کنند تا جنگجویان ویتنامی را از ورودی یک غار خارج کنند. درست لحظاتی پس از گرفتن این عکس، سه مرد حاضر بر اثر انفجار نارنجکی که یک نظامی ویت کنگ پرتاب کرد، زخمی شدند».هرچند که دولت آمریکا خود مجوز فعالیت عکاسان جنگ را صادر کرده بود، عکسهای گرفته شده در طول جنگ ویتنام چیزی بود که دولت آمریکا هرگز انتظار آن را نداشت.