خراسان/ سحابی به‌معنای ابر است و وقتی درباره سحابی‏‌های موجود در فضا صحبت می‎‌کنیم، منظورمان ابرهای گازی از جنس هلیوم و هیدروژن و عناصر دیگر است. وقتی با تلسکوپ‏‌های قوی به سحابی‎‌ها نگاه کنیم، می‎‌توانیم رنگ‏‌ آن‌ها را ببینیم. بله، آن‌ها به رنگ‎‌های مختلف دیده می‎‌شوند که ناشی از داغ شدن عناصر مختلف درون سحابی‏‌هاست. این ابرهای رقیق معمولا بعد از مدتی به‌دلیل وجود نیروی جاذبه، کمی فشرده می‏‌شوند. گازها و ذرات غبار در قسمت‎‌های فشرده‌شده، توده‌‎ای را تشکیل می‌‎دهند که سنگین و سنگین‌‎تر می‌‎شود و با بیشتر شدن نیروی گرانش، این توده‌‏ها کم‌‎کم به‌شکل کُره درمی‌‎آیند. این فرایند چندین میلیون سال طول می‎‌کشد و درنهایت ستاره‌‎ای در دل سحابی متولد می‎‌شود. درواقع سحابی‎‌ها به‌دلیل داشتن گازهای متراکم و ذرات غبار می‌‎توانند محیط‏‌های خوبی برای تولد ستاره‌‎ها باشند، به‌همین دلیل به آن‌ها زایشگاه‌‎های ستاره‏ای هم گفته می‏‌شود. اما جالب است بدانید همین سحابی‎‌ها می‎‌توانند محلی برای روزهای آخر عمر ستاره‌‎ها هم باشند چون خیلی از ستاره‌‎ها در سال‎‌های پایانی عمرشان انفجارهای عظیمی دارند که باعث می‎‌شود مواد درون آن‌ها به بیرون پرتاب شود. بر اثر این انفجارها بخش‌‏هایی از لایه‎‌های بیرونی ستاره به اطراف پراکنده می‏‌شوند و شکل‌‏های جالبی را به‌وجود می‏‌آورند. این سحابی‌‏ها نشان می‌‏دهند در اطراف آن‌ها ستاره‌‏ای مرده قرار دارد که گازها و مواد داخلش در فضای اطراف پخش شده‌است، به‌همین دلیل است که سحابی را به‌عنوان قبرستان‌‎های ستاره‌‎ای هم می‎‌شناسیم. 

نویسنده : مریم ملی | روزنامه نگار