طرفداری/ بیش از یک سال، حدود 14 ماه است که استفانو پیولی به میلان آمده اما همه ما حالا میلان را تیمی متفاوت می دانیم. فوتبال ایتالیا نگاهی دارد به ماجراجویی پرفروغ سرمربی متولد پارما در نیمه قرمز شهر میلان.اغلب اوقات، در هنگام درمان یک زخم، چسب زخم انقدر به زخم چسبیده و با آن یکی شده که ترجیح می دهید اجازه دهید آن چسب زخم مدت بیشتری روی زخم بماند تا آنکه کاملا آن را جدا کنید و باعث درد بیشتر شوید. اگر خدای نکرده برای درمان زخم تان به درمانگاه رفته باشید، در اکثر مواقع پزشک برای درمان، بانداژ را به چسب زخم ساده ترجیح می دهد. هر چه که نباشد، بانداژ پیام مهم تری حداقل برای عموم ارسال می کند، تاثیر گذارتر است، و شاید نشان می دهد که پزشک تلاش بیشتری برای درمان کرده است اما گاهی یک چسب زخم ساده هم کافی است. در مورد میلان، استفانو پیولی چسب زخم بود و رالف رانگنیک بانداژی که لازم نبود. ذهن تان را به 16 ماه پیش ببرید، جایی که روسونری فصل 2019-2020 را با هدایت مارکو جامپائولو آغاز کرد. جامپائولو هدایت تیمی نه چندان جاه طلب را به عهده گرفت که فقط سعی کرده بود به اسطوره های خود بوبان و مالدینی برای درمان زخم چندین ساله اعتماد کند زیرا باز هم در کسب سهمیه لیگ قهرمانان ناکام مانده بود. فقط بعد از 7 بازی، شمشیرها از غلاف بیرون آمدند زیرا جامپائولو داروی مناسبی تزریق نکرده بود. 4 شکست در 7 بازی ابتدایی به معنای آن بود که بیمار به یک دکتر جایگزین نیاز دارد و این اتفاق افتاد. طبیعتا در این مواقع اورژانسی، از یک پزشک محلی، پزشکی که همین اطراف و در دسترس است، استفاده می شود و او استفانو پیولی بود. پیولی طی 16 سال دوره مربیگری، در 12 تیم کار کرده بود و از معدود جام های او، قهرمانی با تیم زیر 17 سال بولونیا در ایتالیا بود. ابروها با این انتخاب بالا رفتند و سوالات بسیار زیاد بود: یعنی پیولی آن مربی مورد نظر است؟ مگر ممکن است؟روی پیشانی این انتخاب، کلمه "موقت" حک شده بود. یک راه حل به ناچار؛ یک چسب زخم کم کیفیت! مربی متولد پارمای جدید میلان در یکی از اولین مصاحبه هایش گفت: اصول کار من بر اساس ایده ها، انگیزه و بی رحمی است! من مجبور هستم برای انتقال ایده هایم به تیم خیلی سریع عمل کنم. فعلا بیایید با یک شالوده خوب شروع کنیم. با این حال، آن "شالوده خوب" در همان ابتدای کار در خطر ویرانی بود زیرا هر چهار گوشه آن چسب زخم از بدن بیمار جدا شده بود. میلانِ پیولی در 6 بازی ابتدایی اش تنها 1 پیروزی به دست آورد. باید بگوییم وضعیت طوری بود که پیولی در 6 بازی ابتدایی اش 5 امتیاز گرفت و جامپائولو در 6 بازی ابتدایی اش 6 امتیاز گرفته بود! پس از در امان ماندن از چاقوی جراحی، دو پیروزی متوالی در دسامبر مقابل پارما و بولونیا، دو تیم سابق پیولی، به نظر می رسید روزگار آنقدرها هم بی رحم نیست تا آنکه شکست تحقیرآمیز 5-0 مقابل آتالانتا از راه رسید. سنگین ترین شکست باشگاه در 21 سال اخیر، در آخرین بازی تیم در سال 2019.کریسمس پارسال در حالی از راه رسید که هواداران روسونری یخ و بی روح بودند. تیم آنها در رده یازدهم بود و همه منتظر تغییرات فصل آینده نشسته بودند. بازگشت باشکوه قرمز و مشکی پوش سابق، زلاتان ابراهیموویچ و خرید آندرریت سیمون کیائر که به اندازه زلاتان مهم شد، هواداران میلان را به یک خوش بینی فروتنانه وا داشت زیرا میلان در تمام ماه ژانویه بدون شکست بود. این خوشبینی، تا اواسط فوریه و حتی وسط دو نیمه دربی دلامادونینا که آنها 2-0 از اینتر جلو افتاده بودند، ادامه داشت اما در نیمه دوم، روسونری با قدرت واقعیت مواجه شد و 4-2 شکست خورد. 1 پیروزی در 4 بازی بعدی که شامل شکست نا امیدکننده 2-1 مقابل جنوا در سن سیروی خالی بود، برای هواداران هیچ دلگرمی در پی نداشت و بعد ایتالیا مانند بقیه جهان به قرنطینه رفت. اگر کسی می گفت "شکست مقابل جنوا آخرین شکست میلان در سری آ تا کریسمس آینده و احتمالا زمانی بیشتر خواهد بود" شما باور می کردید؟ در طول دوران قرنطینه، گزارش ها از شهر میلان می گفتند پیولی در تماس مستقیم با تک تک بازیکنان است و وضعیت حرفه ای و شخصی آن ها را کاملا زیر نظر دارد و در تلاش است تا نقش بهتری به تک تک بازیکنان بدهد. وقتی تمرینات در ژوئن از سر گرفته شد، پیولی پیش فصلی را پیدا کرد که هرگز پیدا نکرده بود. او باور را آنطوری که خودش می شناخت، به بازیکنان منتقل کرد. تاکتیک ها و سیستم های مناسب را با آنها در میان گذاشت. در واقع این ها حدس و گمان است. کسی نمی داند پیولی چه کار کرد؟!شایعات قوت گرفته بود که تاکتیسین آلمانی، رالف رانگنیک قرار است به میلان بیاید و حتی شاید قبل از آغاز مجدد لیگ هم این اتفاق بیفتد. پیولی می توانست مثل دونالد ترامپ زمانی که فهمید پایان نزدیک است، اسباب بازی های خود را به بیرون پرتاب کند. با این حال ترجیح داد آرامش خود را حفظ کند و کار را تا لحظه ای که حضور دارد، جلو ببرد. با قدرت هجومی آنته ربیچ و زلاتان، میلان در 12 بازی پس از قرنطینه 9 پیروزی و 3 تساوی کسب کرد. آنها شکست ناپذیر جلو رفتند و به رده ششم و سهمیه لیگ اروپا رسیدند. چسب زخم شدیدا با زخم آمیخته شده بود و میلان از بانداژ رالف رانگنیک بی نیاز بود. پیولی پاداش خود را با یک تمدید قرارداد دریافت کرد و پاسخ اعتماد میلانی ها را به بهترین شکل در آغاز فصل 2020-2021 داد، دربی را برد، حیثیت را بازگرداند و همچنان بدون شکست ماند. میلان در نقل و انتقالات، پول خود را هوشمندانه خرج کرد و همچنان جوان ترین تیم در بین تیم های 5 لیگ معتبر اروپا ماند. پزشک محلی مثل یک پروفسور نخبه کار کرد اما حتی پزشکان هم بیمار می شوند و وقتی خبر بیماری کرونای پیولی منتشر شد، او خوشحال بود که هواداران میلان انقدر نگرانش هستند. در آن دوران هم با حضور دنیله بونرا بر روی نیمکت و تمرینات، پیولی مدام از طریق دوربین در تمام جلسات تمرینی و رختکن حاضر بود. بونرا روند بدون شکست میلان را ادامه داد و او هم بالاخره برای میلانی ها محبوب شد. مصدومیت ها و غیبت ها برای تیم های سراسر جهان به امری عادی تبدیل شده اما وقتی کیائر، کسیه، بن ناصر و ابراهیموویچ غائب باشند، چیزی فراتر از غیرعادی است. هر چقدر می خواستیم بگوییم برای قضاوت زود است، پیروزی 3-2 مقابل لاتزیو و حفظ صدرنشینی در پایان سال نوی میلادی، کاملا نشان داد که میلان با پیولی چه راهی را پیموده است. او در مصاحبه اخیرش در اسپورت ویک گفت: اینکه مدام همه می گویند من یک آدم معمولی هستم مرا آزار می دهد؟ برعکس! این باعث شادی من است. اگر منظور همه از "معمولی" کسی است که دائما در پی رشد و پیشرفت است، من معمولی ام. پس از 26 بازی متوالی بدون شکست در سری آ، گلزنی در 34 بازی اخیر سری آ و زدن 2 گل یا بیشتر در 16 بازی اخیر سری آ، پیولی نشان داد چیزی بیشتر از یک مربی شایسته است. او تضمین داده که اگر هم چسب زخم بوده، خیلی بهتر از هر بانداژی جواب داده و میلان را پس از یک دهه بازگردانده است. طبیعتا مدیران و بازیکنان میلان هم شایسته تمجید هستند اما از آنجایی که وقتی نتایج ضعیف هستند، مربیان اولین متهم هستند، پس برای این نمایش درخشان هم ما پیولی را نشان می دهیم که در پرفشارترین مقطع، به بهترین شکل میلان را بالا کشید. سال 2020 چیزهای کمی برای دلخوشی داشت اما هواداران میلان که مدت ها در سختی ها به پای تیم مانده بودند، حالا تیمی دارند تا برای آن "به سلامتی" بگویند.