ایسنا/ بهادر باقری «زهرا استادزاده» - عضو هیأت علمی و رئیس اداره اعزام در معاونت گسترش زبان فارسی و ایرانشناسی در دانشگاهها و مراکز علمی خارج از کشور وزارت علوم - را «بانوی زبان فارسی» خواند و در پیامی درگذشت او را تسلیت گفت.معاون گسترش زبان فارسی و ایرانشناسی در دانشگاهها و مراکز علمی خارج از کشور در وزارت علوم و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در یادداشتی که در پی درگذشت زهرا استادزاده نوشته، آورده است: «و نترسیم از مرگ
مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست.بار دیگر وزیدن سَمومِ جانشکار کرونا، خواهری دردانه و یگانه و مسئولی جانآگاه، دلسوز و مهرآیین را از بوستان سبزاسبز زبان و ادبیات فارسی چید و ما را در سوگ سترگ و جانسوز وی نشاند. هنوز داغ خواهر و همکار گرانارج ما خانم دکتر عصمت اسماعیلی بر دل و جانمان تازه بود که جاودانیاد سرکار خانم دکتر زهرا استادزاده، از یاران نیکاندیش، دلسوز، دردآشنا، مخلص، کارشناس کاربلد و باسابقه مرکز همکاریهای علمی بینالمللی وزارت علوم (معاونت گسترش زبان فارسی و ایرانشناسی در دانشگاههای خارج از کشور) به دیدار حق شتافت و ما را در این مسیر دشوارگذر، تنها گذاشت.رفتیّ و رفتن تو، آتش نهاد بر دلاز کاروان چه مانَد، جز آتشی به منزل؟ بانوی والامَنشی که بیش از ۲۰ سال، عمر پربار و برکت خویش را صرف گسترش زبان و ادبیات فارسی در جهان کرد؛ عضو هیأت علمی و رئیس اداره اعزام در معاونت گسترش بود؛ آشنایی بینظیری با استادان داخلی و خارجی، کرسیها، سفیران، رایزنان فرهنگی و دیگر مدیران بخشهای مختلف و مسائل اداری و اجرایی مربوط به گسترش زبان فارسی داشت. بین استادان و دیگر مسئولان و شیفتگان این عرصه، جایگاه علمی و اجرایی شایسته و بایستهای داشت و همواره شاهد آن بودیم که تا دیروقت در وزارت علوم و پس از آن نیز در فضای مجازی، مشغول کار خود و هماره در دسترس استادان بود و حل و فصل مشکلات و پیگیری کارهایشان را، وظیفه وقت و بیوقت خود میدانست.استادان اعزامی، ایشان را سنگ صبور و محرم اسرارِ کاری و خانوادگی خود میدانستند و یقین داشتند که وقتی موضوعی را با وی درمیان مینهند، تمام همت و تلاش خود را به کار میگیرد تا بهترین و سریعترین راه حل را بیابد و به کار گیرد. نظم، دقت، دلسوزی، سرعت عمل، غیرت کاری و سازمانی، خوشبرخوردی و رعایت شأن و جایگاه استادان و سلامت نفس ایشان، زبانزد همگان بود و «قولی است که جملگی برآنند».در دوسالی که توفیق همکاری با ایشان را در وزارت علوم یافتم، دریافتم که چقدر شیفته کار و بار خویش است و چقدر صمیمانه، صادقانه و همراه با خُلق خوش و روی باز، بی مزد و منت، ذوب در کار و بار خویش است و در گرهگشایی از کارهای فروبسته میکوشد و از پای نمینشیند. فکر نمیکنم در این دو سال، دو هفته به مرخصی رفته باشد. اگر هم میرفت، کاملاً در دسترس و پیگیر کار خود بود.این حرفها را نه حالا که از دستش دادهایم و اشکریزان در سوگش نشستهایم بر قلم جاری میکنم؛ که هرگاه فرصتی بود، قدرشناسانه و باافتخار، از اخلاص و اشتیاق و درستکاریِ دمافزون ایشان سخن گفتهام و او را بانوی زبان فارسی خواندهام و خوشحالم که تا بود، در حد معرفت و توش و توان خویش، قدرش را دانستیم و بر صدرش نشاندیم و چه صدری والاتر از دلهای دوستان و دوستدارانش که جایگاه ابدی اوست! ما، کرسیهای زبان و ادبیات فارسی در جهان و استادان اعزامی دورههای مختلف، روز تلخ، کمرشکن و نفسگیری را پشت سر نهادهایم و یقین داریم که فقدان زهرا بانو، به هیچ روی، جبران نخواهد شد و شخصیت خودساخته و مدیر و مدبّرش تکرارناپذیر خواهد ماند. اما به یاری خداوند میکوشیم آرزوهای معصومانهاش را برای پراکنده شدنِ عطر زبان و ادب فارسی و فرهنگ گرانسنگ ایرانی در گوشه گوشه گیتی دنبال و محقَق کنیم.این فقدان و هجران جانگداز و باورناپذیر را به خانواده بزرگوار، شکیبا و همیشه همراه و همدلش و همه آشنایان و دوستداران مرام و مسلکش، صمیمانه و دلشکسته تسلیت میگویم و برای آن عزیزان سوگوار، صبر و اجر و سلامت و سعادت آرزومندم.هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشقثبت است بر جریده عالم، دوام ما»زهرا استادزاده، عضو هیأت علمی معاونت گسترش زبان فارسی مرکز همکاریهای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بود. او لیسانس زبان و ادبیات فارسی و فوق لیسانس آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان خود را از دانشگاه علامه طباطبایی اخذ کرده بود. همچنین مقالات متعددی در موضوع کرسیهای زبان و ادبیات فارسی و نیز زبان و ادبیات فارسی کلاسیک و معاصر و زبانشناسی نگاشت و در همایشهای متعدد داخلی و خارجی مشارکت داشت. سال ۱۳۸۸ نیز به عنوان «پژوهشگر شاخص کشوری» از سوی دبیرخانه ستاد هفته پژوهش انتخاب شد. از جمله دیگر فعالیتهای استادزاده میتوان به همکاری در برنامهریزی و اقدامهای مربوط به گسترش زبان و ادبیات فارسی در خارج از کشور، همکاری در برنامهریزی و تهیه طرحهای لازم و اقدامهای مربوط به تأسیس و تقویت کرسیها و مراکز زبان فارسی ـ ایرانشناسی و مطالعات ایرانی در خارج از کشور، همکاری و اقدام در مورد مصوبات ستاد شورای گسترش زبان فارسی، همکاری در تهیه آییننامهها، دستورالعملها و ضوابط مورد نیاز ستاد گسترش زبان فارسی و ... اشاره کرد. زهرا استادزاده ششم آذرماه ۹۹ بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.