کم خبر/سهل تر ساده تر از قافیه ای باختی اشننگ بادا به تو ای دهر که نشناختی اشچه برایش به جز اندوه و ملال آوردیجان او را به لبش شصت و سه سال آوردیسهمش از خاک فقط کفش پر از پینه اوستدر عرق ریز زمین جامه پشمینه اوستباغ می ساخت و در سایه آن باغ نبودیک نفس قافله اش در پی اطراق نبوددرد باید که بفهمیم چه گفته ست علیکه شبی با شکم سیر نخفته ست علیاز سر سفره اسلام چه برداشت امیرنان دندان شکنی را که نمی خورد فقیرآه از آن شب آخر که علی غمگین بودسفره دخترش از شیر و نمک رنگین بودشب آخر که فلک، باد، زمین، دریا، ماهمی شنیدند فقط از علی انّا للهباد برخاست و از دوش عبایش افتادمهربان شد در و دیوار به پایش افتادمرو از خانه، به فریاد جهان گوش مکنفقط امشب فقط امشب به اذان گوش مکنشب آخر، شب آخر، شب بی خوابی هاسینه زن در پی او دسته مرغابی هااز قدم های علی ارض و سما جا می ماندقدم از شوق چنان زد که عصا جا می ماندبا توام ای شب شیون شده بیهوده مکوشاو سراپا همه رفتن شده، بیهوده مکوشبی شک این لحظه کم از لحظه پیکارش نیستدست و پاگیر مشو، کوه جلودارش نیستزودتر می رسد از واقعه حتی مولاتا که بیدار کند قاتل خود را مولاتا به کی ای شب تاریک زمین در خوابیصبح برخاسته، بیدار شو ای اعرابیعرش محراب شد از فُزت و ربّ الکعبهکعبه بی تاب شد از فُزتُ و ربّ الکعبهآه از مردم بی درد، امان از دنیانعمتِ داشتنت را بستان از دنیامی رود قصه ما سوی سرانجام آرامدفتر قصه ورق می خورد آرام آرام