کم خبر/ پدر مسعود تا سال هزار و سیصد و هفتاد و چهار که زنده بود و تا همان روز آخر سیگار کشید .‌ دیوان حافظ را بعد از مرگش مسعود توی کمدش پیدا کرده بود. زیر آن یادداشت و قسم نامه قدیمی پدر مسعودنوشته بود "کاش این قسم را نخورده بودم، کاش اینقدر خجالت زده نبودم، کاش می توانستم این کتاب را دور بیندازم تا هرروز آن را نبینم ولی این کتاب باید باشد، باید باشد تا هرروز به این دستخط نگاه کنم و از خودم بدم بیاید" به مسعود گفتم "چقدر بابات بیخودی خودش را اذیت کرده" مسعود گفت "نباید قول می داد، نباید قسم می خورد" ‌گفتم "آره، آدم گاهی اوقات دلش می خواد یه کاری را بکنه ولی نمی شه، گاهی وقت ها هم دلش می خواد یه کاری را نکنه ولی باز نمی شه" مسعود گفت "آدم اگه بخواد می شه" "...اگر بخواهیم می شود" به این سه کلمه خیلی فکر کردم، من بارها خواسته بودم و نشده بود. قول دام، قسم خوردم، چسب ترک سیگار به دستم چسباندم، آدامس نیکوتین دار خوردم، پسته توی جیبم ریختم، طناب زدم، دوش آب سرد گرفتم، پیپ کشیدم، چوب سیگار مخصوص ترک خریدم، سیگار را روی دستم خاموش کردم و داغ سیگار را روی دستم حک کردم اما باز هم می کشیدم و می کشیدم و می کشیدم و می کشیدم.‌مادرم در عمرش یک نخ هم سیگار نکشید و با سرطان ریه مرد...

ادامه دارد.....‌‌‌برگرفته از sehst_story

بازار

قسمت قبل:

داستانک/ "چرا یول براینر مریض شد؟" نوشته سروش صحت_ قسمت چهارم 1402/03/25 - 19:00