بیش از ۹۰ درصد ویتامین D از پوست و حدود ۱۰ درصد از مصرف غذا تأمین می شود.

برای ساختن ویتامین D لازم است سطح پوست در معرض مستقیم نور آفتاب (بدون واسطه شیشه و ضد آفتاب) باشد. بدین منظور دست ها، صورت و پاها باید دست کم دو بار در هفته، به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه در معرض نور مستقیم آفتاب قرار گیرد. لباس، دود، گرد و غبار، شیشه پنجره، هوای ابری، هوای آلوده و کرم های ضد آفتاب مانع رسیدن اشعه ماورای بنفش به بدن و تبدیل پیش ساز به ویتامین D می شوند.

وقتی کمبود ویتامین دی در بدن خود را نشان دهد، شاید آن را به بیماری‌های دیگر نسبت دهیم اما با یک آزمایش ساده خون می‌توان فقر حیاتی‌ترین ویتامین بدن را جبران کرد.

سالمندان و کودکان شیرخوار، افراد با پوست تیره و ساکنان مناطق با آلودگی هوا معمولا در معرض خطر کمبود ویتامین D هستند.

همچنین افرادی که شب کار هستند و روزها می خوابند، کسانی که در آب و هوای سرد زندگی می کنند و مجبور هستند داخل منزل بمانند و اشخاصی که تمام بدن خود را با لباس می پوشانند نیز در معرض خطر کمبود ویتامین D قرار دارند.

روغن کبد ماهی، ماهی های چرب مانند سالمون، زرده تخم مرغ، جگر، کره و شیر و لبنیات غنی شده با ویتامین D از منابع غذایی غنی این ویتامین است. البته این نکته مهم را در نظر داشته باشید که ویتامین D منبع خوب غذایی نداشته و مهم ترین منبع ساخت این ویتامین همان نور آفتاب است. امروزه در دنیا مواد غذایی با ویتامین D غنی می شود تا مشکل کمبود این ویتامین حل شود.

در کشور ما کمبود ویتامین D بسیار شایع است، حتی در مناطق گرمسیری و دارای آفتاب نیز، چون مردم در ساعات مناسب در مقابل نور آفتاب قرار نمی گیرند، کمبود ویتامین D رخ می دهد. یکی دیگر از راه های مقابله با کمبود ویتامین D مصرف مکمل های مگادوز به صورت ماهیانه می باشد. تمامی افراد بالای ۱۸ سال می بایست ماهیانه یک عدد مگادوز ویتامین D بعد از وعده غذایی اصلی مصرف کنند. همچنین برای دانش آموزان دختر و پسر مقاطع متوسطه اول و دوم، مصرف ماهیانه یک عدد مگادوز ویتامین D، به مدت ۹ ماه سال تحصیلی، توصیه می شود.