آخرین اخبار و جدید ترین خبر های دنیا در کم خبر
اعتماد/ محمدرضا حکیمی، نویسنده و اندیشمند دینی در پی ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری شد. صفحه‌ای که توسط جمعی از علاقه‌مندان محمدرضا حکیمی مدیریت می‌شود، با اعلام این خبر آورده است: «همراهان گرامی و ارجمند، جناب استاد محمدرضا حکیمی در پی ابتلا به کرونا و ضعف شدید در بیمارستان بستری شده و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفته‌اند. همه با هم برای سلامتی ایشان دعا کنیم.»
محمد کلهر، فعال رسانه‌ای نیز در پی این خبر ابتدا نوشت محمدرضا به دلیل دریافت دُز دوم واکسن کرونا دچار ضعف و بی‌حالی شده اما بعد نوشت: «ظاهرا پس از دریافت دُز دوم واکسن، با فردی ناقل دیدار داشته‌اند و مبتلا شده‌اند اما الحمدللّه اکنون حال‌شان مساعد است.»
محمدرضا حکیمی فیلسوف و اندیشمند دینی متولد سال 1314 در مشهد است. او پس از گذراندن دوران تحصیل ابتدایی وارد حوزه علمیه «نواب» شد. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاه»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «نان و کتاب»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاه)»، «امواج غدیر»، «پیام جاودانه» و... اشاره کرد. شیخ آقا‌بزرگ تهرانی، در سال 1340 هنگامی که حکیمی جوانی حدود 23 ساله بود به او اجازه روایت و نقل حدیث داد که در آن سن و سال افتخاری بزرگ محسوب می‌شد.
محمدرضا حکیمی که در محضر بسیاری از علمای مکتب تفکیک درس خوانده و از دانش آنان بهره گرفته‌‌بود با انتشار کتابی تحت همین عنوان باعث طرح بیشتر این اصطلاح شد. او البته در کتاب مکتب تفکیک اخباری‌گری را تهمتی تلقی می‌کند و در نفی و زدودن اخباری‌گری از اصحاب تفکیک کوشش فراوان کرده است. حکیمی را فرزانه خراسان لقب داده‌اند و بسیاری از اندیشمندان زمان در مورد او گفته یا نوشته‌اند، حتی مهدی اخوان ثالث. مهدی اخوان ثالث در مجموعه «ارغنون» شعری را با عنوان «سربدار امروز خراسان» به محمدرضا حکیمی تقدیم کرد.
حکیمی همچنین از نزدیکان و همشهری علی شریعتی بود. او همچنین به نوعی وصی علی شریعتی محسوب می‌شد و علی شریعتی او را در آغاز وصیت‌نامه شرعی خود «برادرم! مرد ِآگاهی و ایمان و تقوا، آزادی و ادب، دانش و دین» خطاب قرار داد و در بخشی از آنکه در آذر ماه سال 1355 به نگارش در آورده‌بود، نوشت: «اینک، من همه اینها را که ثمره عمر من و عشق من است و تمام هستی‌ام و همه اندوخته‌ام و میراثم را با این وصیت شرعی، یکجا، به دست شما می‌سپارم و با آنها هر کاری که می‌خواهی بکن.» اگر همین چند سال پیش احسان شریعتی، فرزند علی شریعتی این اقدام را نمادین خواند و گفت از آنجا که شریعتی، حکیمی را در زمینه احادیث و اخبار شخصیتی مبرز می‌دانست و او را در زمینه حدیث‌شناسی و نقادی بحارالانوار خبره می‌دانست، وصی خود قرار داد تا نوشته‌هایش را تصحیح کند گرچه این وصیت تا مدت‌ها میان موافقان و منتقدان شریعتی محل حرف و بحث بود. محمدرضا حکیمی در یادداشتی علی شریعتی را «ابوذر عاشورایی» لقب داد و در این یادداشت از نسبت شریعتی با روحانیت انقلابی به ویژه بنیان‌گذار انقلاب اسلامی نوشت.
